بلوچی شاعری

مات ءِ گم

آ روچ یات بیت من ءَ
آ سرگرگ پہ شات ءُ، گل
آ سہب ءِ سر
من دیم پہ رپتاں مسکت ءَ
تو اتکے پیسر ءَ منی
اجازت ءَ او امّلی
من گیپتاں دست، چُک اِتاں
من بوسہ دات شر ترا
تو دعا ءُ نیک باز کت
تو شَنک جَت وتا، پہ، من
تئ ارس شیپ گران اَتاں
من زار، زار گریت ءُ گُشت
من دیست تئ اے رنگ ءُ داب
من زانت دُوری ئے ھمے
چہ مادر ءَ من دُور باں
ولایت ئے ءَ من رواں
پہ لاپ ءِ ھاترا وتی
اے ساہ جبین ءَ مان بہ بیت
کناں من واتر پہ ترا
دو سال پُریں گوست من ءَ
تو یکے ءَ را گشتگ اَت
بگش ماں بچّ ءَ بیا منی
من پیر ءُ آجزاں کہ نوں
من کپتگ ءُ نزوراں کہ
بیا من چاراں نوں ترا
من کْوراں اردو دیدگاں
بیا بگند بچار، من ءَ
من اتک ءُ سر وتارا کُت
من مات دیست نزوری ءَ
چہ جان ءَ سک ھلاس ءَ نوں
زھیراں زُورتگ ات منی
من دیست مات ءِ رنگ ءُ ڈول
من ءَ پہ چَم ئے شانک دات
گشت ئے گار باتاں من
من شَنک باتاں پہ ترا
مراتاں من کہ سدبر ءَ
من دیست شنکوں شر ترا
تو اتکے چارگ ءَ منی
من سک گل ءَ چے بال ءَ نوں
ھُدا تئ اُمر ءَ کنت مزن
مگند سکّی، سُوری آں
بدیں مہ لگیت چَم ترا
نوں دعا ءُ نیک ئے باز کت
ءُ دست ءِ بَڑا جَت منی
برو مدتیں ربّ ءِ پاک
اے مات ءِ دعا  اتنت منی
ھمے شپ ءَ نہ وپتاں من
سرون ءَ مات ءِ نشتاں من
نوں بے ھیال ءُ بے سما
ناں ترک ءُ ناں توارے کت
چو وابے ءَ کہ واب بوت
داں سہب ءَ گنداں یک وڈ انت
نہ کنت چم آں پچ وتی
زبان ءَ گپے ھم نہ جَنت
دمانے ءَ کہ پد بزاں
سپر کُت ئے جہان ءَ شت
اے ساہ چہ ڈوبر ءَ دَر اتک
تو ماتی یل منارا، کُت
من بیتاں چُورہ امّلی